Wandeling Scenic World en Three Sisters

22 mei 2019 - Katoomba, Australië

Vanmorgen om 10 uur was ik er klaar voor. Mét knieband in mijn tas dit keer. In nog geen 10 min wandelen loop ik naar Scenic World. Daar kun je o.a. met een skytrain, railway en kabelbaan de omgeving bekijken. Maar de gratis benenwagen behoort ook tot de opties, dus daar ga ik voor 🤗. Nog niet precies een idee qua route, maar ik dacht dat zie ik ter plekke wel.

Maar ze waren niet zo scheutig met het verstrekken van een wandelroutenetwerk die overzichtelijk was (levert geen geld op 😉), dus heb maps.me er maar bijgepakt. Echt superhandig dat daar ook de wandelpaden op staan! Al zitten ze er soms 30m naast...😬🙈. Dus ik heb m'n eigen route gewoon samengesteld. Tijdens het lopen zie ik dan wel hoeveel tijd ik voor een gedeelte nodig heb en tot hoever ik kan gaan.

Het is hier supertoeristisch helaas 😏. 50% Aziaten. Alsof ik Azië nog niet verlaten heb 😂. Bovenlangs op de kliffen zijn het veelal aangelegde paden en er zijn heel veel uitkijkpunten. Mooi, maar met steeds hetzelfde uitzicht 😄. Des te verder ik het NP in kijk, des te beter ik die blauwe oliewaas boven de eucalyptusbossen kan zien hangen. Het bos bestaat deels uit regenwoud. Vooral daar waar de zon niet veel schijnt, tegen de steile kliffen aan, en dus vochtiger is.

Ik kom aan bij Echo Point, het uitzichtspunt op de Three Sisters. Dit zijn 3 rotstorens die gezusterlijk naast elkaar staan. De zon schijnt er mooi op. Terwijl ik samen met nóg 150 mensen een foto maak 😬 spreekt een oudere meneer mij aan. Hij geeft me een verrekijker met de boodschap: "kijk er doorheen, er is iets interessants te zien. Als je raadt wat, dan heb ik een prijs voor je". Hij verklapt in welke richting ik moet kijken. Ik zie een holletje in een rots, met goudbruine vertikale groeven. Hij geeft me nog een hint: "je kunt het in de supermarkt kopen". "Honingbijen!", zeg ik. En inderdaad. Hij zei dat hij ze al 5 jaar observeert en dat als de zon erop schijnt dat het dan goud kleurt. Maar dat was nu niet het geval...Maar zag wel bijen rondom die plek vliegen. Hij is trouwens van origine Pools, maar is 50jaar geleden geëmigreerd naar Australië ten tijde van oorlog (wat ik begreep? Hij kreeg namelijk 10 dollar zakgeld van de KGB 😊).

Toen haalde hij een takje uit zijn jaszak. Ik moest het tussen mijn vingers wrijven en ruiken. Er bleek een olie vrij te komen die gebruikt wordt om een anti-aanbaklaag in pannen te maken. Uit zijn andere jaszak haalde hij een takje met een mountain devil erop, althans dat is de bijnaam en ik snap waarom (zie foto). 2 horens, een neus en 2 ogen.

Ik kreeg nog meer feitjes te horen en toen overhandigde hij mij mijn "prijs": een boekje. "Darkness before Dawn", finding hope for the futere. Over het feit dat er steeds meer onrust onstaat in de wereld en dat mensen zoeken naar antwoorden, maar ze niet vinden. Dit boekte vertelt dat de Bijbel de antwoorden geeft, iets met Christus tegenover de Duivel. Ik sta er al jaren door omstandigheden niet voor open, maar wellicht dat ik het deze reis ga lezen. Want ik ben wel heel erg bezig met de negatieve veranderingen die je in de wereld ziet gebeuren, dus misschien is dit een teken en hulpmiddel op het krijgen van antwoorden? 🤷

Ik vervolg de wandeling. Ik kom aan de voet van 1 van die 3 torens terecht. Vanaf daar neem ik de Great Stairway, met meer dan 800 treden 😮, steil naar beneden, tegen de steile rotawand aangeplakt. Voornamelijk ijzeren trappen. Ik denk dan altijd: gelukkig naar beneden, maar wederom met dalen krijg ik last van een knie. De andere dit keer! 🤔 Nu maar hopen dat de andere zich sterk houdt 😬. Ik heb nl. wel 2 kniebanden mee op reis, maar 1 in de tas. Maar na 10 min zakte de pijn weer weg, dus de knieband uiteindelijk niet gebruikt. Mijn naam is haas 🤷. Een gevoel van ff op slot zitten, anders kan ik het niet omschrijven. Ik loop achter een Nederlands stel dus al kletsend lopen we naar beneden.

Beneden aangekomen vervolg ik een vrij vlak smal pad door het bos, regenwoud afgewisseld met eucalyptus en met een zeer steile boshelling naast het pad. Het stel naar links, ik naar rechts. Een heel leuk pad! En ook niet onbelangrijk: lekker rustig 🤗. Lukt niet zo op hoge hakken en sandaaltjes hè 😉. Ik kom weer een Lyrebird tegen. Deze rende niet meteen weg. Die Poolse man vertelde mij dat als hij rustig gaat zitten in het bos dat de Lyrebird dan vanzelf heel dichtbij komt. En dat ze zijn geluiden nadoen. Dus ik zitten op een boomwortel en geluiden maken 😂. Maar helaas, het werkte niet 🙈. Na 5 minuutjes liep hij de steile boshelling af naar beneden.

Overigens ben ik met een rondwandeling bezig. Maar om weer de vallei uit te komen, moet ik weer steil omhoog. Maar, en dat wist ik al vanaf het begin, de trappen naar boven zijn nu afgesloten i.v.m. onderhoud. En als ik om me heen kijk snap ik waarom! Er lijkt hier oorlog geweest te zijn door een grote waterstroom van boven naar beneden die van alles op z'n pad meegesleurd heeft. Dan is de enige mogelijkheid óf met de kabelbaan omhoog óf met een trein die supersteil omhoog gaat, met je stoel in 44, 52 of 64 graden. Het is maar een kleine 400m. Deze rails werd vroeger gebruikt om de kolen uit de mijn naar boven te transporteren. Met een ietwat modernere trein 😉. Ik kies voor de trein, maar doe eerst nog even een boardwalk van 30 min. Ik heb mooiere boardwalks gelopen, maar goed. Wel een wirwar van lianen en af en toe wat grote varens. En zelfs deels met vloerbedekking om niet uit te glijden bij nattigheid 😄. En weer een lyrebird, die onder het bladerdek naar eten zoekt. Ik heb een kort filmpje van de lyrebird geupload, zelf gefilmd, met geluiden die ik er onder heb gezet van youtube. Om jullie een idee te geven van de namaakgeluiden die ze maken, aan de lopende band. Helaas heb ik er niet zelf getuige van mogen zijn...

Met de trein naar boven, maar mijn knopje werkte niet om de bank steiler te zetten. Maar ach...ik was toch te druk met filmen 😊. Voor ik het wist waren we alweer boven...En weer terug naar de camping. Was een oké wandeling aangezien het grotendeels te toeristisch was. Maar toch voldaan. Heb Nederlandse buren gekregen en daarna nog meer Nederlanders. En onderweg ook al, dus heb weer even mijn eigen taal kunnen spreken 😊. En m'n stembanden kunnen smeren 😂. Nee hoor, maak elke dag wel minimaal 1 praatje van minimaal 5 woorden...😉

Foto’s

1 Reactie

  1. Sylvia Souverijn:
    22 mei 2019
    Leuk verhaal weer en prachtige natuur en als klap op de vuurpijl een signaal van God ! Die dit alles heeft gecreëerd 😉