Wandeling Grand Canyon Track

Vandaag was een ufff-dag. Tegenwoordig zeg ik meermaals 'ufff' tijdens een wandeling of autorit als ik me ontzettend goed vermaak en er maar niet overuit kan wat ik voor moois aan het bekijken ben 😊. 

Ik ga vandaag een rondwandeling van 6km doen in de Grand Canyon van de Blue Mountains, met de mogelijkheid om nog 6km te verlengen als ik er nog niet klaar mee ben...Het is een kwartier rijden en om 11 uur heb ik de wandelschoenen weer aan. Het advies was tegen de klok in dus dat doen we dan maar. Ik ging meteen zigzaggend naar beneden. Die valleien hier zijn behoorlijk diep, dus vermoedelijk een behoorlijke afdaling? Het was eigenlijk meteen na 150m genieten. Ik daalde een smalle diepe steile kloof in via steile trappen omringt door varens. Het was weer een plaatje! 😍 Wel oppassen want de vaak smalle traptreden zijn vochtig. Al snel kom ik een paar puffende tegenliggers tegen. Die zijn lekker op tijd begonnen. Of ik laat? 🙈. Vooralsnog ben ik blij dat ik hier niet omhoog hoef! 😅

Ik blijf maar verder dalen. Ik kom nog meer mensen tegen en geef ze de boodschap mee: " good luck, it's a hell of a climb". 🙊😂 En ze geven stuk voor stuk het antwoord: "but you will have one later also!". 🙈 Het is nog steeds een fantastisch pad. Na 45 min steil dalen krijg ik een vlakker stuk door de canyon. Er stroomt wat water door de rivier, maar aan de diepte en vorm van de canyon te zien kan het water hier met een bloedgang kolkend doorheen geperst worden. Nu ben ik al behoorlijk afgedaald maar op sommige stukken is de canyon zo diep en smal dat ik de bodem niet zie. En aangezien het pad er vlak langs loopt is het grotendeels beschermd met een ijzeren hekje. Vaak loop ik onder een overhangende rots door. Blijf nog maar ff hangen, denk ik dan altijd 😬. En dan ga ik ook nog eens 25 min onder zo'n rots gewoon zitten en genieten van het gefluit van al die verschillende vogeltjes die als ADHD'ers door de canyon heen vliegen...

En dan ga ik weer steil dalen. Wat staat me dan straks nog te wachten? 🥺 Uiteindelijk kom ik op het punt aan waar ik een keuze moet maken: beginnen aan de klim naar boven, of de route verlengen met 6km. Ik vermaakte me kostelijk, dus het werd de verlenging. Al snel stond er een infobord langs het pad: steil, ruig en moeilijk te vinden route 🤔. Ach, ik probeer het gewoon. Kan altijd terug. Ik hoor een grote groep kinderen klessebessen met elkaar. Ik kom bij een steile gruishelling die gezekerd is met een ketting. Met een mooi uitzicht op de vallei en de steile kliffen 😍. En aan het einde van die gruishelling staat die groep kids met begeleiding. Een meid geeft aan dat het er 50 zijn, met grote rugzak op de rug. Ik denk 14 jaar? Ik mocht ze eerst passeren op het smalle pad, maar gelukkig niet aan de afgrond kant 😅. Maar niet voordat de begeleidster mij aangeeft dat het pad wat ik straks naar boven wil lopen erg steil en gevaarlijk kan zijn 🙈. Ja dus? 🤔 "But you can do it. So give it a try". Oké, ga ik doen...

De groep was in 2en gesplitst, want 50m verder kwam ik groep 2 tegen. Maar toen was het mijn beurt om hen te laten passeren. Bikkels hoor! Ze hadden op de bodem van de vallei gekampeerd, het was een schoolklas (of meer). Het pad werd uitdagender i.v.m. steil en gruis. Ik kwam op een gedeelte waar blijkbaar een megarotsblok van boven naar beneden is komen rollen (of denderen 😬), met bijbehorende ravage. Het was ff puzzelen hoe over de rotsblokken heen te klimmen, maar het is gelukt. Huh? Ik kom weer uit op hetzelfde punt 😂. Blijkbaar is er een omlegging van het pad geweest als gevolg van die ravage en daar liep ik net op. Dus nu op zoek naar een ander paadje. 😊 Nou, dat lukte voor 5m. Toen kwam ik bij een waterval en praktisch lege rivierbedding aan en grote rotsblokken. Maar ik kon echt geen paadje meer vinden. Maar ja, die kids komen hier toch echt vandaan 🤔. Ach, weet je wat, straks omhoog is ook maar de vraag of ik de route vind dus laat ik maar weer wijs zijn. Ik ga gewoon terug. Heb toch een extra km gelopen (en dus 2, omdat ik ook terug moet) dus dan heb ik iig een langere route gewandeld...

Ik kom de schoolklas weer tegen. Ze zitten te lunchen. Ik word vriendelijk onthaald en leg uit dat ik het pad niet meer kon vinden en geen risico wilde nemen. Ik loop langs de rivier en zoek voor mezelf ook een plekje om te lunchen, voordat ik straks weer op de drukkere route loop...Ik zoek namelijk even een privacy plekje i.v.m. de maandelijkse problematiek 🙈. Maar eerst laat ik de kids weer passeren 😊, maar dat gebeurt al binnen 5 minuten...

En dan is het tijd om aan de klim te beginnen. Ik ga iets nieuws uitproberen met mijn wandelstokken. Niet 1 stok per been laten helpen met omhoog stappen, maar 2 stokken per been. Dus eigenlijk 3 'benen' naast elkaar zetten en met been en 2 armen m'n lijf omhoog duwen 😄. Zo, wat een heerlijkheid! Geen verzuring meer in de benen 🤗. Maar wel in de armen, maar de lengte van de stokken aanpassen en dat is ook opgelost. Dus zonder uit te rusten stier ik naar boven 😊. Kom maar op met die trappen! 😉 Nou, ik ben echt wel heel blik dat ik deze kant omhoog ga. Ik ervaar deze kant als minder steil en voordat ik het weet ben ik boven. Ik kom net achter de laatste kids boven aan. Ik word met luid applaus ontvangen door ze en zelfs een high five. Maar niet van iedereen gelukkig 😅. Die begeleidster (leuke meid trouwens 😉) die me eerder een soort van afraadde die steile route te doen liep naar me toe en ze zegt: "you can come with us to our school". Waarop ik zeg: " yeah, i look that young?" 😄 Of was ze nou aan het flirten met me? 🤔😂 

Ik ging maar eens genieten van het uitzicht daar boven bij Evan's Lookout. Het kan heel mooi zijn, maar helaas zat de zon lang achter de wolken en er waren weer georganiseerde branden dus een gordijn van rook boven de vallei. Dus het is een beetje een zwart/wit foto geworden 😉.

Nog 2km vlak naar de auto lopen en nog even naar Govett's Leap uitkijkpunt vlakbij gereden. Iets meer zon, maar het had zoveel mooier kunnen zijn. Deze vallei is wel veel mooier dan die van gisteren! Ik rij weer terug, maar via een toeristische route langs meerdere uitkijkpunten. Hier zou het ook heel mooi kunnen zijn, maar hier nóg meer rook. Ik ruik het nu ook. Maar de zonsondergang is dan juist kleurrijker. Het is nu 16.15 uur, zon gaat ff voor 17 uur achter de berg. Dus met gierende banden naar de camping, snel douchen (wat een opgave is want deze douche is zó lekker!) en met gierende banden weer terug. De lucht begint al te kleuren, maar kom precies op tijd aan op het uitzichtspunt met het beste zicht. Ik volg een smal paadje naar beneden en heb mooi zicht op een paar rotspartijen. 2 dagen terug was de lucht vuurrood, maar dat was me vandaag helaas niet gegund...maar evengoed heb ik ervan genoten! Nu door naar een restaurant. Na 2 weken koken heb ik dat wel weer een keer verdiend 🤗.

Morgen heb ik een autorit en doe ik 1 nacht een tussenstop op een gratis camping, voordat ik verder rij naar de kust. Maar eerst een nacht van 4 graden voor de boeg...