Wandeling met local en overnachten langs het strand

1 september 2019 - Aimere, Indonesië

Vandaag kon ik kiezen tussen traditioneel dorp of een wandeling, óf allebei. Ik heb gekozen voor de wandeling. Lekker vanaf de bungalow, in een mooie omgeving, met een local. En we moeten ook nog een uur rijden naar een nieuw logeeradres en wil de dagen minder vol hebben. Daar doe ik het nl. een stuk beter op 😉. 

Om 10 uur ga ik op stap met Miros, 17 jaar. Zou een beetje Engels moeten spreken, maar daar heb ik weinig van gemerkt 😄. Lekker rustig! 🙊 Kan ik de natuur tenminste volledig in me opnemen. Ik voel me nog steeds een stuk beter na 17 Islands, maar wil wat meer me-time inplannen op een dag. De hele dag luisteren naar de grapjes van Harry (die ik vaak niet meteen snap 🙈) en alle info die hij op me afvuurt is me wat teveel de hele dag door. En dat begint hij steeds meer te begrijpen...

We lopen het dorpje uit en na 150m asfalt lopen we het groen in via een smal wandelpad. Ik merkte dat ik echt even behoefte had aan een wandeling in het groen met de bergen om me heen. En een super knus paadje, knuffelend met de struiken 🙈. Miros deed de takken die hinderlijk waren afbreken met zijn handen en zo nu en dan met een groot hakmes. Wordt niet vaak bewandeld dit pad...Maar zo nu en dan voelde ik wel schrammen ontstaan. Maar daar heb ik niks van 😊. Wel hoop ik dat de teken lekker liggen te slapen 😬 of het te warm vinden om te bewegen. Want warm was het in de volle zon! 

We dalen vooral af het eerste stuk, de vallei in. Na een stuk bos lopen we over een open vlakte met laag struikgewas. Zo nu en dan horen we de apen 'praten' of wegrennen, maar ik zie ze niet. Duidelijk te zien dat we in een vallei lopen met aan beide kanten berghelling. Soms was het pad moeilijk te zien en moest Miros zelfs even zoeken. En uiteindelijk ontkom ik er niet aan om omhoog te lopen, over een helling midden in de vallei. Maar best steil, dus ging niet vanzelf 😅. Maar ja, wederom: wie mooi wil zien...Maar de beloning is fantastisch! 😍 Een mooi panoramazicht over de groene en bruine droge heuvels, de vulkaan, een hoge smalle waterval en de zee. Hier hebben we even een kwartier gezeten en heb ik echt alles goed in me opgenomen. Was echt genieten!

De eco lodge waar ik overnacht is mede mogelijk gemaakt door een Canadees. Hij heeft 18 jaar geleden een project opgestart om drinkwater bereikbaar te maken voor de locals en laat toeristen en locals samenwerken om bepaalde projecten op te pakken. Hij vertelde me dat de omgeving geheel bestond uit die bruine droge heuvels, maar dat zij 18 jaar geleden ook begonnen zijn met het planten van groen. Ongelofelijk om te zien hoeveel groen dat opgeleverd heeft rondom de eco lodge, in de vallei en op omliggende heuvels! Het hout van die geplante bomen, die uiteindelijk weer gekapt worden, wordt gebruikt om huizen mee te bouwen. Mooi om te zien dat al die buitenlanders die op dit eiland kennis komen brengen en locals opleiden écht een heel groot verschil maken voor de bevolking én het milieu als het gaat om het verminderen van zwerfvuil. Flores is het schoonste deel van Azië dat ik heb bezocht. Ook nog wel hele vuile delen, maar grotendeels schoon...

We dalen nog een stukje verder, maar ik zie de bungalow liggen, dus ik weet dat ik écht nog aan de bak moet! 😬 Vol goeie moed begin ik aan de weg omhoog, maar dat valt niet mee 🙉. Ik heb aardig af moeten zien met deze temperatuur en hoge luchtvochtigheid. Om de 5 min even stilstaan en uithijgen 😅. Het was erg steil, over een gruispad en door het dichte struikgewas. Er plakte van alles aan m'n arm door de zonnebrand 😊. Maar aan alles komt een eind, dus ook aan deze uitputtingsslag 😅. Wat was het heerlijk om het eerste huis te zien! Maar geen spijt uiteraard! Ff een koude sprite naar binnen klokken en nog een douche pakken voordat we gaan lunchen en de auto instappen om naar de kust te verplaatsen.

Ik heb geen recht stukje weg gezien en na een uur rijden komen we in een klein paradijsje langs het strand terecht met een mooi uitzicht op de bergen en dezelfde vulkaan als tijdens de wandeling vanmorgen. Wij zijn de enige gasten, dus ik mag een cottage uitkiezen. Heb maar de meest luxe gekozen, wat in Flores nog steeds niet erg luxe is 🙈. Grote rechthoekige gaten in de muur zoals vaak, voor doorluchten, maar zonder gaas ter bescherming tegen de muggen. Dus heb ff een spijker in het plafond geregeld, zodat ik de meegenomen klamboe weer eens kan gebruiken 🤗. Heb kort geleden nog 2 avonden in totaal 2,5 uur gespendeerd aan muggenjacht (adhd muggen die zich niet makkelijk lieten vermoorden 🙄) en daar zat ik niet nog een keer op te wachten 😬. Ben dus heel erg blij dat ik nu beschermd en zorgeloos in bed kan liggen 😅. 

Om mijn me-time te pakken ga ik lekker in m'n uppie een strandwandeling maken, met de voetjes in het zwarte water. Het is wederom een strand met zwart vulkanisch zand, dit keer zonder stenen. Het was genieten, met zo nu en dan super blije locals die het echt geweldig vinden om een bula (blanke) te zien 😊. Het verbaast me echt hoe weinig toeristen ik tegenkom. Maar fijn...Maakt dit eiland extra bijzonder. We hebben om die reden wel hemel en aarde moeten bewegen om een scooter te kunnen bemachtigen voor morgen...🙊. Even niet in de auto, maar de wind in de haren 🤗.

Foto’s