Helpen water dragen onderweg naar Bajawa

31 augustus 2019 - Bajawa, Indonesië

En we stappen weer in de auto! Op weg naar Bajawa. Off road zoals Harry het noemt. De kortste route, maar het belooft niet de meest comfortabele te zijn 😬. Maar ik mocht de keuze maken: langste en goeie weg of kortste weg, hobbelen en mooiere omgeving. Nou dat laatste dus...Het zou zo maar kunnen dat ik daar spijt van krijg, maar dat zien we vanmiddag wel 😊.

Het begint oké, al is de weg wel vrij smal. En als er dan na een paar km een lokale bus met panne staat, dan kun je er niet voorbij! 🙈 Het was een lekke band en die was na 10 min wachten omgewisseld. Zoals in heel Azië ben je niet alleen chauffeur, maar ook monteur als je hier een voertuig bestuurt. Iedereen stapt weer in en de bus aan de ene kant de bosjes in en wij aan de andere kant wat takken een kusje geven 😄. Maar we zijn er voorbij. Verder is het een rustige weg. Na 45 min omhoog rijden, wordt de weg slechter. Diepe gaten en al zigzaggend en hobbelend vervolgen we de route. Uiteraard in een niet al te rap tempo, maar ook dat is vrij normaal in Azië. Harder dan 60 rij je eigenlijk niet. Maar dat hebben we vandaag bij lange na niet gehaald 🤭.

Ik zie 2 meisjes van 6 tot 8 jaar sjouwen met lege jerrycans, zoals wel vaker op de route. Ze hebben hier geen waterleiding naar de huizen, maar een algemene watervoorziening waar iedereen z'n water tapt. Soms moeten ze wel 2 km lopen! Ze hebben 2 bolderkarren met in totaal wel 24 jerrycans, waarvan de helft al gevuld is met water. Ik vraag Harry of we kunnen stoppen, want ik wil ze graag helpen met sjouwen. 🤗 Die 2 meisjes liepen al richting watertap, 30m van de weg af. Ik pak de laatste 5 lege jerrycans en loop er ook naar toe. 1 oudere meid had zich net gewassen daar (met kleren aan gaat dat hier) en er staat nog een gezinnetje die kleren aan het wassen was. Erg interessant zo'n gekke blanke, maar ook een beetje eng vinden ze het doorgaands. Hoog in de bergen zijn ze niet gewend aan toeristen. Iedereen in het dorp had de ogen op mij gericht en ik hoorde veel gelach om mij heen. Ben ik niet zo van, in het middelpunt staan, maar goed, super leuk om midden in het dagelijks leven van de bergstammen te staan en ze ook nog te helpen. Ik pak 4 volle jerrycans en sjouw ze naar de weg. 3 jongetjes achter me aan (zonder jerrycans te sjouwen, want dat doen de meisjes/vrouwen natuurlijk 🙄) en bij de bolderkar staat nog een gehandicapt jongetje te wachten. Ik zet ze in de bolderkar, we gaan even op de foto, en loop weer terug om de volgende 4 te pakken. En dan vind Harry het genoeg, zwaai ik iedereen gedag en rijden we weer verder.

We zoeken naar een geschikte lunchplek. We komen bij rijstvelden aan en Harry rijdt een off road pad op, waar hij nog nooit is geweest. We parkeren de auto, gaan in de schaduw even lunchen met een mooi uitzicht over de rijstvelden en de bergen. Hij is altijd op zoek naar nieuwe dingen dus vraagt een voorbijganger waar het pad naartoe gaat. Verderop zou er nog een mooi uitzichtpunt zijn. We volgen het steeds smaller wordende off road pad. Harry houdt wel van een beetje avontuur! De struiken langs de auto, maar het deert hem niet. Top gids! 😂 En dan komen we idd bij nog een mooi uitzicht over rijstvelden. Een oud vrouwtje is nieuwsgierig en komt uit de vallei omhoog gelopen. We kletsen even en gaan natuurlijk even op de foto samen. Ook voor Harry, want hij wil graag foto's voor zijn Facebook om reclame te maken 😊. 

En weer door, over een betere weg gelukkig 😅. Maar het wordt ook weer slechter, nóg slechter dan eerder vandaag 🙉. Maar goed, we overleven het. Nog even langs natuurlijke warmwaterbronnen. 32 tot 40 graden! Verwarmd door het magma van de vulkaan onder de grond. Het stinkt in deze omgeving ook naar rotte eieren door aanwezige geisers in de buurt. Na dik 6 uur rijden we dan eindelijk Bajawa binnen. Op zoek naar een werkende ATM! Dat is wel een dingetje in Flores...veel oude automaten en door de beveiliging op mijn pas, wordt de pas dikwijls weer uitgespuugd zonder geld. Ruben d eZwitser had er ook last van, alleen dacht hij dat het aan zijn pas lag, dus heb het hem even uitgelegd...Bij automaat nummer 5 hoorde ik dan eindelijk dat heerlijke geluid van bewegend geld binnenin de automaat 🤗. Max 1.000.000 per keer en ik had 7.000.000 nodig, maar goed, ik heb na 7 transacties weer flappen! 😅 Harry ook weer blij, want dat betekent dat ik de 2de helft aan hem kan betalen 😉.

​​​​​​Nu nog 7km slingerend de bergen in. Even kijken bij een accommodatie hoog in de bergen met prachtig uitzicht. Eerst belt Harry om te checken of er nog kamers vrij zijn. Groen licht. Helaas wordt het erg bewolkt, dus als we daar aankomen zien we niet veel van het uitzicht. Maar dat komt morgenochtend vast goed! Het is een grote houten bungalow met 2 kamers. En een zitkamer en een veranda, met uitzicht op de bergen. Wel samen een wc en badkamer delen met Harry. Maar dat neem ik op de koop toe. Maar dat is niet voor herhaling vatbaar 😬. Hij heeft de hele bril en de vloer ondergepiest! 🙄🙉🥴 Dus die heb ik maar ff schoongespoeld met water en de bril omhoog gedaan voor zijn volgende plasbeurt 🙈. Hij is zo'n luxe wcpot ook helemaal niet gewend, dus richten heeft hij blijkbaar niet geleerd 😂.

Foto’s