Touren langs de kust en door de bergen

Dat was een pijnlijk moment: de deur van de suite definitief achter me dichttrekken! 😔 Was zelfs eerder m'n bed uitgegaan om er nog extra lang van te kunnen genieten 🤭. Ja, dit was een speciale en gelukzalige plek 😍. Naast het veel om me heen kijken en details en sfeer in me opnemen, heb ik ook heel veel naar muziek geluisterd. Vooral alles van de Beste Zangers van de NPO teruggekeken van dit seizoen en voelde alle muziek superhard binnenkomen. Ik zag mezelf in m'n scherm en zag steeds m'n eigen big smile 😂. En continu vlinders die door m'n lijf gieren van al die positiviteit en gevoelens 🙊. Ja, dat is wat muziek met me kan doen...Maar ik 'moet' weer verder en toen ik gisteren eenmaal m'n been over de scooter tilde en me settelde met de tassen, begon toch weer het nieuwe avontuur te kriebelen 🤗. 100km crossen over het eiland. 

Klokslag half 11 reed ik weg. Ik ben dol op toevallige klokslag-momenten 🤗. Het eerste stuk is over een mooie weg die de westkust volgt, langs veel ronde baaien. Een beetje op en neer en bochtig. Bij de noordkust wordt het vlak en minder bochtig. En hier rij je vissersdorpen in en uit. Met af en toe een glimp op het zwarte strand. En dan zie ik een stuk strand waar geen mensen leven en werken. Dus met de scooter een zandpaadje opgereden en even 20min op het strand gezeten in alle rust. Ik bleek precies op de helft van de route te zijn. De zon brand behoorlijk, dus langer moet ik m'n lijf maar niet aan doen...

Het valt me op dat er in het noorden veel afgebrokkelde huizen her en der staan, dat er veel opgebouwd wordt én dat er veel hopen steenpuin ligt. En dan valt het kwartje! De aardbeving natuurlijk! Overigens schreef ik eerder de laatste zware beving in 2017, maar dat is juli 2018 geweest, pas een jaar terug dus. De hogere bergen en vulkaan komen steeds dichterbij. De Rinjani vulkaan ligt in de wolken, dus daar zie ik niet veel van. Ik rij meer en meer al slingerend omhoog. Ik hoef hier gelukkig niet iedereen gedag te zeggen. En ik kom geen toerist tegen. Het hoogseizoen is hier net achter de rug.

Ik rij over een brede net nieuw aangelegde asfaltweg. Helaas geen smalle slingerweg dus 😊. Maar evengoed fijn om bergen om me heen te zien. Droge en kale bergen. Met een rolwolk boven de berg. En dan ben ik opeens al op locatie volgens de mevrouw van Maps 🤗. Een gravelpad op en op een lekker rustig plekje achter het dorp met de bergen eromheen. Al kon je die niet optimaal vanaf m'n verandaatje zien. Hier weer lekker chillen met muziek 🙊 en diner met brood en chips 🙈. Is niet echt een toeristische plek en wordt vooral gebruikt door scooteraars als doorreis overnachting. En aangezien ik net weer opgeknapt ben neem ik maar geen risico hier 😬. Is het brood nou groen??? Ja! 😂 Nee niet van de schimmels 🙊, maar waar dan wel van? Geen idee 😄. Maar het smaakt prima!

De volgende ochtend komt de eigenaar naar me toe. Had hem gisteren niet gezien dus hij kwam zich even voorstellen. Sprak goed Engels en is 1 van die weinigen die serieus bezig is met duurzaamheid en doet daar ook cursussen voor. Hij heeft 4 guesthouses, maar kan er nu maar 2 verhuren. Die andere 2 zijn nog teveel beschadigd door de 2 aardbevingen kort achter elkaar, van 6,3 en 7 op schaal van Richter, en dat was ook goed te zien! En die andere 2 kan hij weer sinds een week verhuren na ze hersteld te hebben. Het was een traumatische ervaring voor ze. Ze durven niet meer in het stenen huis te slapen, dus nu slapen ze in een traditionele houten hut op het terrein, die als enige geen schade had opgelopen tijdens de aardbevingen. En daar voelen ze zich dus veiliger. Voor de aardbeving verhuurden ze deze aan gasten. Kan me er niks bij voorstellen hoe zo'n zware beving moet voelen!

Ik vertelde hem dat ik een paar dagen terug ook even bang was voor een beving omdat ik het hoofdeinde van het bed voelde trillen. Wat denk je!! Zegt ie: "14 sept waren er 2 bevingen achter elkaar bij Mataram van 3,0 en 3,3 op de schaal van Richter" 😲😲😲. Dus toch?! Ik vroeg hoelang? Een paar seconden. Die dag, om 9.30 uur, zat ik op bed mijn ontbijt naar binnen te werken toen het bed begon te trillen. Wow! Mataram ligt 50km van dat bed af en de beving was 12km onder het aardoppervlak. Heb ook een foto gemaakt van de registratie op de app die hij heeft. Bijzonder toch...! Nee, niet bang nu 🤗. 

De eigenaar haalt m'n scooter uit hun schuur en ik zie dat 1 band behoorlijk zacht is. Oepsie 😬. Hij biedt mij aan om naar het dorp te rijden met de scooter om wat lucht te scoren. Super aardig! Ik geef hem een paar centen voor de lucht en na 5 minuten komt ie weer aangereden. Dat ziet er beter uit! Om 12 uur stap ik op ook de scooter voor de 50km die ik vandaag voor de boeg heb. Op naar Tetebatu, wat tussen de rijstvelden ligt. Ik krijg de waarschuwing mee dat ik moet oppassen met zand op de weg ivm wegwerkzaamheden. Okidoki. 

Ik geniet vandaag meer dan gisteren en kan niet stoppen met om me heen kijken. Vanwege de bergen die me steeds meer omsluiten, maar ook om de 500m een moskee. Echt niet overdreven! 😊 Velen worden nog (opnieuw) opgebouwd en ik kan zien de de ronde koepel ten alle tijde als eerste wordt afgewerkt. Ik heb er al velen gezien op Lombok, maar vandaag voor het eerst een fotogenieke gevonden 🤭. En elke moskee heeft grote luidsprekers, waar gekraai uit komt 🙉. Uiteindelijk laat ik het dorp in de vallei achter me en rij ik aardig steil de berg op. Met een slakkengangetje van 20, want de scooter had het zwaar 🙈. Zolang ik maar niet hoef te duwen 😜. Zo nu en dan wat apen langs de weg. En dan kom ik op een uitzichtpunt waar ik van geniet samen met een Indonesisch stel met hun zoontje. Uitzicht op de vallei waar ik overnacht heb, met de omliggende bergen. En wederom een paar apen. Tas in de gaten houden dus!

30m verderop nog een keer, met een beter uitzicht. Wederom samen met hun. Ik vervolg de heerlijke bergweg naar boven en dan komen we aan op de bergpas op 1600m hoogte. Het valt meteen op dat de andere kant veel groener is. Het gezinnetje staat weer in een bocht te genieten van het uitzicht en ik vergezel ze weer 😊. Ik vraag of ze willen dat ik een foto van hun 3tjes maak. Ja, dat wilden ze wel. En dat jongetje steeds maar kijken of hij water ziet branden 😂. Die gekke blanke...😉. Ik ga ook nog even op de foto met mezelf en daarna nog een selfie samen met de papa. Ja, mooi uitzicht hier!

Ik rij de berg af. Een steile, bochtige en nieuwe supergladde asfaltweg. Vooral door bos, dus het zicht op de bergen ben ik 'kwijt'. Ik overwoog even om weer omhoog te rijden, omdat ik vond dat ik er niet lang genoeg van genoten had 🙊. Maar toch maar niet gedaan 😊. Ik weet ook niet of de scooter deze kant had kunnen beklimmen?

Ik rij langs de rijstvelden, niet zo mooi als ik eerder gezien heb, en door verschillende dorpjes. Zowaar dit keer met labyrint van wegen ipv een dorp met 1 weg. Was dus een iets grotere uitdaging om in 1x goed te rijden. Wat ook niet lukte 🤭. Moest zeker 3x omkeren, maar had dat steeds al snel door gelukkig. De rijstvelden werden hier steeds mooier en groener. Tetebatu staat er ook wel om bekend dat het daar mooi groen is. En dan zie ik opeens links in mijn ooghoek iets groots lopen op een asfaltrand van een waterstroom tbv bewatering van de rijstvelden. Ik stop de scooter en loop een stukje terug. Ja verhip, een grote leguaan! Kan zomaar 2m lang zijn incl staart, maar laten we het op 1,83 m houden 😜. Wel op 20m afstand, dus heb niet eens geprobeerd om een plaatje te schieten! Maar hij staat op m'n netvlies 🤗. Hij kruipt door en over de rijstvelden.

Ik rij nog door een groot dorp en er is een record verbroken: 9kids op 2 scooters 😂. Onderweg naar een trapveldje. En dan ook nog maar een jaar of 9 hè! Maar echt alles kan in Indonesië 🤭. En dan zegt mevrouw maps me dat ik er ben. Oké, waar dan? O, er is een luxe toegangshek, en daarachter ligt het! Pfff, haha, ben ik echt in Azië? 🙊 Ik had wel foto's gezien op booking.com, maar in het echt is het nóg mooier en zo NIET Aziatisch! De foto's zeggen genoeg denk ik...Ik moest ff schakelen nadat ik net door het typisch Aziatisch dorp had gereden, met slecht afgewerkte huizen en stoffige straten. En zo sfeervol hier allemaal! Ook mijn kamer 😍. Beneden een kleine ruimte met een bank (waar ik nu lekker languit op lig te bloggen 🤗) en dan met een smalle wenteltrap naar boven waar ik een knusse slaapkamer heb met puntdak en een moderne badkamer. Het is geen suite 😉 maar deze villa kan ik ook zeker waarderen! 🤗 En ze hebben een bamboe constructie met beneden het restaurantje en boven een lounche gedeelte met prachtig uitzicht over de groene rijstvelden. Ja, een pareltje. Oja, de eigenaren zijn een Frans stel die 5 jaar geleden hier zijn komen wonen en dit paradijsje in die tijd heeft gerenoveerd. Verklaart wel iets van hoe dit plekje deze vorm heeft gekregen...😉

Vanavond met andere gasten eten wat de pot schaft. Buiten mijn comfortzone 😬, zowel in een groep met onbekenden als lust-ik-het-wel, maar met deze Fransen durf ik het aan en neem de gok 😊. Ik ga dus aanschuiven...En morgen een hike in dit gebied met 1 van hun gidsen. Belooft mooi en bijzonder te worden! Zowel vanuit de reviews, maar ook van de glinstering op zijn gezicht af te lezen...