New England NP en Cathedral Rock NP

Nou, ga er maar ff voor zitten, want heb genoeg te vertellen over vandaag! 🙈

Om half 9 reed ik weg uit Dorrigo. Het is me zowaar een keer gelukt om vroeg naast m’n bed te staan 😊, maar ik had een drukke dag vandaag. Een uur rijden naar de eerste wandeling in New England NP en als het lukt nog naar Cathedral Rock NP. Alleen de doorgaande weg scheidt deze 2 NP’s van elkaar. Maar beide NP’s verschillen heel erg veel van elkaar, maar wel beiden ontstaan door dezelfde vulkaanuitbarsting....

Onderweg komt een kudde koeien me tegemoet lopen. Het gros netjes naast de weg, maar een paar bedenken net voor mij nog even over te steken. Ik rij de afslag naar Cathedral Rock voorbij en rij eerst naar New England. Ik moet 12km over een gravelroad rijden, maar deze lag er goed bij. De parkeerplaats is leeg. Het is dan ook niet 1 van de bekendere NP’s. Ik ga eerst naar een uitzichtpunt, maar dat blijkt 1 witte wereld van dichte mist. Wellicht na de wandeling een nieuwe poging?

Ik heb al wel heel snel door dat dit een bijzondere wandeling gaat worden. Met veel mos aan de bomen en op de grond en rotsen. Het oogt ook erg vochtig en het ruikt ook erg vochtig! Schimmels ruik ik 😬. Ik daal via een smal en steil pad de vallei in. Dit is ook regenwoud, maar zo anders dan gisteren! Geen lianen, omdat het bladerdek niet zo dicht is dus genoeg zonlicht voor de bomen en struiken laag bij de grond. Maar zoals eerder genoemd dus veel mos. Alles groen, maar zoveel verschillende soorten groen. En die mist door de bomen geeft het iets mystieks. Gewoon wéér genieten!😍

Het is een beetje miezerig, maar dat is prima. En 9 graden, wat ook prima is, zolang je maar genoeg gekleed bent, zoals handschoenen aan 🤗. Maar dat duurde ook maar een half uur hoor...toen was ik wel warm. Ik jaag nog een Albert Lyrebird voor me het pad op en af. Ik hoor er weer genoeg zingen hier. Na de afdaling, mag ik de vallei weer uitklimmen. Het pad is voornamelijk heerlijk smal en avontuurlijk. 1 stukje zo avontuurlijk dat ik de boomwortels nodig had om omhoog te klauteren. Maar gelukkig dit stuk niet naar beneden...😅.

Ik volg een pad weer dalend de vallei in. Ik merk al snel dat de omgeving hier verandert. Het bos werd minder dicht en minder afwisselend. Dat heeft me doen besluiten om de geplande route niet af te maken, maar de doorsteek te nemen, die de route bijna 2 uur verkort. Dan ga ik nu zeker weten naar Cathedral Rock! Dus weer klimmend naar boven. Het ruggetje begint wat vochtig te worden 😅. En dat met 9 graden 😉. Eenmaal boven wordt het een vrij vlak en smal pad. En dan zie ik de Superb Lyrebird op z’n mooist! 😍 Met z’n veren gebogen en wijd gespreid over zijn hoofd, al zingend. Wow! Maar ik kan het jullie helaas niet laten zien...Ik kreeg het niet op beeld en toen hij me zag liep hij weg 😥. Ik heb nog wel 10 minuten gewacht, maar helaas...Je kan niet alles hebben hè 😉.

Ik kwam nog bij een uitzichtpunt, maar nog net zo mistig. Dus ik spring na 2 uur genieten weer in de auto, super voldaan en alweer benieuwd naar het volgende NP! 😊 Eenmaal weer op de doorgaande weg is de afslag naar Cathedral Rock al na 5km. En dan nog 8km over een gravelroad. De eerste ronde rotsblokken zie ik al snel. Zo anders dit NP en dat terwijl ze buren zijn! Ik parkeer de auto en sta te popelen om dit park te voet te verkennen. Ik ga een rondwandeling van 4,2km doen, met een poging tot een verlenging van 1km, maar dat is wel de hoogste moeilijkheidsgraad 😬. Dus even aanzien of dat te doen is…

Ik volg weer een heerlijk smal pad, met een klein beetje klimmen, maar dat merk ik eigenlijk niet eens. Nog steeds in de mist en zo nu en dan miezerregen. De rotsblokken worden steeds groter en talrijker, sommigen balanserend op een ander. Ik geniet weer volop! Ondertussen weet ik ook hoe dit ontstaan is: weer door die vulkaanuitbarsting miljoenen jaren geleden 😊. Dit was ooit vloeibaar lava onder de oppervlakte wat uiteindelijk hard geworden is en door het eroseren van het aardoppervlak zijn deze rotsen boven komen ‘drijven’. Vandaar ook dat ze zo mooi op elkaar gestapeld liggen. Ze zijn dus niet op elkaar gerold boven het aardoppervlak...

Ik kom bij het punt waar ik die moeilijke 500m naar de top kan doen. Even wat in de maag en daar ga ik. Al snel krijg ik in het vizier wat ik moet gaan beklimmen: een hoge muur van gestapelde mega rotsblokken 🙈. Oké, ik ga er maar vanuit dat ik ergens de poging zal gaan staken, maar ik ga in ieder geval kijken hoever ik kom 😅. De eerste 400m is klimmen, maar goed te doen over een duidelijk paadje. Maar dan die laatste 100m 🙉. Ik begin de grade 5 te begrijpen 😬. Maar, ik geef niet snel op...Ik geef de stokken steeds een gooi naar boven, want heb m’n handen nodig. En wat spierkracht in de benen om zo nu en dan grote stappen bijna loodrecht omhoog te kunnen overbruggen. Omhoog gaat nog, maar hou vooral in de gaten of naar beneden ook te doen blijft. 't Ken net, denk ik 😊.

Het wordt kruip door, sluip door, dus de tas moet van de rug. Een heerlijk avontuur 🤗. Het valt vast niet bij alle lezers in de smaak 😬, maar ik vertrouw mezelf en het voelt nog veilig genoeg. Ik kom achter een muur van rotsen vandaan en kom vol in de wind terecht. En ik moet dicht langs een afgrond, dus ff koppie erbij. Maar nog geen trillende benen, dus het gaat nog verantwoord (vind ik 😉). Ik klauter over en onder grote rotsen door en daar zie ik een vrouw met 3 kids tussen de 13 en 20 zitten? “There is an easier way”, zei de vrouw. “I like difficult”, zei ik 😂. Maar dat gold voor die ene rots waar ik omheen klauterde. Linksom bleek makkelijker, maar ach, ik ben er toch?! Ik ga even op een rots zitten, met ietsiepietsie uitzicht, want het bleef grotendeels een witte muur van mist.

Aangezien naar beneden een grotere uitdaging zal zijn, vraag ik de 4 of ik samen met hun af kan dalen en dat vinden ze prima. Wat is ze weer verstandig hè?! 😂 Speciaal voor het thuisfront 😜. Ik ga voorop en ga iets sneller samen met de jongste, dus wacht af en toe even netjes. Zonder schrammen en glijpartijen, behalve dan van m’n stokken 😊, trotseren we de moeilijkste 100m. Dus ik besluit een rustpauze te nemen en bedank de 4 mede klimgeiten vriendelijk. Ik kom erachter dat ik hier beter internet heb dan op de campings 🤔 dus ik dacht: dan kan ik nu het filmpje van gisteren wel uploaden 🤗. Niet dat het snel gaat hoor…

Ik ga weer aan de wandel. Als ik die 500m weer terug ben is het nog 2,5km. Ook dit deel van de route is genieten! Het paadje wordt zelfs nóg smaller en kronkelt heerlijk door het mistige bos en langs de rotsblokken. En dan ben ik helaas alweer bij de parkeerplaats 😏. Ik had nog wel ff door gewild! Maar niet zeuren, ik heb weer een toffe dag gehad met bijna 5 uur wandelen! En jet filmpje is bijna klaar met oploaden, 1,5 uur later...🤗

Het is 15 minuten rijden naar het motel waar ik wil overnachten. Ik kijk nog een keer naar de nachttemperatuur: 4 graden en mistig met misschien wat regen. Oké, dat wordt een kamer 🤗. Zo gezegd, zo gedaan. Even lekker douchen en aan de slag met foto’s en filmpjes, voordat ik ga dineren hier. Ik doe het filmen weer met plezier, maar heb mezelf wel zover gekregen dat ik minder kritisch ben met het editen van de filmpjes. Gewoon meer kletsen, dan hoeft er (van mezelf) geen muziek onder 😊. Alleen duren de filmpjes dan langer, maar heb er wel veel minder werk aan. Ook omdat ik minder opnames maak, dus minder knippen en plakken. Heb van elk NP een apart filmpje gemaakt, aangezien ze max 5 minuten kunnen zijn en dat lukte bij lange na niet…(De 2de moet nog beginnen met uploaden).

Morgen ga ik weer verplaatsen richting de kust. Zo blijf ik lekker zigzaggen van kust naar binnenland en weer terug 😊.