Heerlijke scooterrit door de bergen

Ik stap mijn bed uit en het valt me alles mee na de dag van gisteren! Een klein beetje spierpijn in de kuiten, maar de voetjes weer als nieuw. 😉 Gisteren had ik bedacht om een boottochtje te maken naar een verder gelegen dorp, maar vanmorgen heb ik toch gekozen voor een scooterrit. Niet afhankelijk van een schipper die vertrekt als de boot vol is, of meer geld neerleggen, maar lekker zelf bepalen waar ik ga en sta. Dus na het ontbijt even een scooter op de kop getikt en eerst naar het minibus station gereden om een ticket voor morgen te boeken, terug naar Luang Prabang. En daarna het dorp uit en de bergen in. Dat gebied wordt zeer weinig bezocht door toeristen, dus zal wel weer veel moeten zwaaien en lachen 😊. 

Binnen een poep en een scheet ben ik nu bij de bamboe brug van gisteren 🙈. Op de scooter is de omgeving daar ineens veel mooier 😉. Maar écht mooi! Ik rij er lekker aan voorbij en laat de dag van gisteren achter mij en ga nieuwe avonturen tegemoet. Ik rij omhoog de bergen in. Na elke bocht weer benieuwd wat het uitzicht is. Zo nu en dan rij ik door dorpjes die max 150m lang zijn, met 1 straat. Heel dicht op de weg zie ik het dagelijkse leven: rieten manden weven, kleden weven, kleding wassen in de rivier, iets wat lijkt op spinazie (?) droog of fijn slaan op een rots, (bamboe) stokken verzamelen, emmertjes en jerrycans water vullen en dragen, veel mensen zien douchen met een kleed om langs de weg bij de algemene waterkraan (1 vrouw zelfs vol ornaat in d'r blote borsten. Ik dacht dat ze preuts waren?😄).  En natuurlijk heel veel zwaaien en gedag zeggen. Maar ze zijn lang niet allemaal uitbundig hoor! Door de oorlog zijn veel Laotianen buiten de toeristische gebieden nog argwanend naar toeristen toe. Alleen de Fransen worden goed geaccepteerd aangezien Laos een Franse kolonie geweest is. Al met al was het weer een boeiend tafereel en heb ik hier het meest primitieve leven van Laos tot nu toe mogen aanschouwen.

Ik had me voorgenomen om iets van m'n schroom af te gooien wat betreft het vastleggen van gebruiken van Laotianen, aangezien vandaag mijn laatste kans is. Het leven in de stad is toch anders en mijn reis door Laos komt bijna tot een einde. Ik zie een oud vrouwtje lopen met een grote bundel dikke takken op haar rug. Ik wil niet weten hoe zwaar dat is! 🙉 Een stukje verderop staat er zo'n bundel langs de kant van de weg en een meisje van een jaar of 18 rustend ernaast. Ik keer om en parkeer de scooter ernaast. Ik vraag haar met gebaren of ik mag proberen de stapel op mijn rug te doen. Dat mag. Er zit een band omheen en die doe je om je hoofd. De bundel hangt dan op de rug aan je hoofd. Nou, ik wist totaal niet hoe ik het moest doen. Ze probeerde me te helpen, maar wist ook niet zo goed wat ze ermee aan moest met zo'n grote, niet lenige toerist 😂. Er kwam nog zo'n jonge goedlachse meid aangelopen met zo'n grote bundel. Haar gezicht vol met de dikste zweetdruppels die ik ooit gezien heb 😱. Het rustende meisje deed even voor hoe ze de bundel op de rug tilde. Helemaal je lichaam opvouwen door dieper dan diep door de knieën te gaan en je hoofd onder de band steken, voorover hangen en opdrukken maar. Allemachtig! Nee dat kan ik echt niet met m'n lijf 🙈🤣. Wat een respect voor die meiden! En ik maar klagen gisteren...Wel balen, want toen ze het voordeed had ik blijkbaar niet goed op de opnameknop gedrukt dus niet vastgelegd😏.

Op een gegeven moment hoor ik iets knetteren. Het fikt aardig en de asdelen dwarrelen over me heen. Dit is een heftigere brand dan ik doorgaans zie. Is dit onder controle? En zo ja, hoe houden ze dat dan toch onder controle? 🤔 Het knetterde als een malle. Een vrouwtje stond er op een afstand naar te kijken. Ik vroeg haar met m'n duim omhoog of het oké is. Ja, knikt ze. Het zal mij benieuwen op de terugweg...Ik ben op het hoogste punt aangekomen en daal aan de andere kant af naar beneden. Net zolang totdat ik de rivier weer in het zicht krijg. De bergen zijn hier wat lieflijker, dus minder indrukwekkend dan aan "mijn" kant van de bergpas. Na 2,5 uur ben ik omgekeerd en dezelfde weg weer terug gereden.

Ik kwam weer aan bij de brandhaard van eerder op de heenweg. Het smeulde nog. Ik zag dat de brand wel was overgeslagen naar de andere kant van de weg, maar geen fik meer. Maar hoe stoppen ze dan zo'n brand? Ik snap er helemaal niks van. 🤔 Er lag een dikke tak op de weg te smeulen. Ik kijk omhoog en zie de boom halverwege ook smeulen. En zo valt er nog een stuk smeulende tak naar beneden, een paar meter voor me. Oké, tijd om door te rijden! Na 4,5 uur was ik terug in Nong Khiaw. Dit keer met een lach op mijn gezicht! 😇 Heb genoten van de natuur en het dagelijkse leven van inwoners😍. Morgen weer naar Luang Prabang. Daar blijf ik 3 nachten en dan vlieg ik naar Viëtnam...

PS. Het filmpje uploaden duurt een eeuwigheid, dus die komt (veel?) later.