Bezoek van grot en uitzichtpunt in Cat Ba NP

De dag van gisteren liep niet geheel vlekkeloos, letterlijk en figuurlijk. Gisteren heb ik maar liefst 6 vervoersmiddelen gebruikt om op de plaats van bestemming te komen! 🙈 Eerst om 7 uur de motorbike, omdat de steile weg omhoog vanaf de accommodatie te glad was voor een auto i.v.m. nattigheid en modder. Mijn benen onder de modder en mijn tas wat modderklodders. Daarna een taxi. Maar die knakker heeft me op de verkeerde plek afgezet 🤔. Ik gebeld met het vrouwtje die alles geregeld heeft. Het bleek dat ik de straat naar beneden moest lopen en dan 100m naar links. dus viel mee 😅. Toen de slaapbus (wat een bijzondere nieuwe ervaring was), touringcar, taxi speedboat en weer een andere touringcar. Ik had wel een beetje stress of ik mijn 2de bus niet ging missen. Ik zou na de slaapbus namelijk opgewacht worden door iemand en naar de 2de bus gebracht worden. Maar er stond niemand…Dus ik met het vrouwtje gebeld wat alles geregeld had: “Don’t worry, she is coming”. Maar er kwam niemand. Na 3 verschillende mensen aan de lijn gehad te hebben werd ik eindelijk gevonden. Ik bleek op een andere plek afgezet te zijn dan dat ze dachten 🙄. En kreeg ook maar geen antwoord op de vraag hoe laat de bus weggaat 🤷‍♀️. Maar de bus had op mij gewacht bleek. Zo werkt het hier in Azië 👌. Ik liep met de gast die mij oppikte een blokje om en daar kwam de bus aangereden. Instappen maar! 😅 Om 18 uur was ik op mijn plek van bestemming…

Vandaag met de motorbike naar Cat Ba NP voor het bezoek van een grot en een uitzichtpunt. Ik was al een kleine 10 min aan het rijden toen er miezerregen uit de lucht kwam vallen. Dat was niet de bedoeling? Het zou een zonnige dag worden? Dus toch maar even terug om een regenjas te halen, maar belangrijker nog een waterdichte hoes voor mijn rugzak. Het stopte op een gegeven moment weer, dus uiteindelijk niet hoeven gebruiken 😊.

Dit eiland staat weer vol met die puntige pukkels. Het verveelt nog steeds niet! Veel te snel kom ik bij de grot aan 😉. Ik loop een trap op naar de ingang en heb een prachtig uitzicht op de omgeving. Ondanks dat dit de zoveelste grot is, kan ik er nog steeds van genieten. Het was geen Paradise Cave, maar toch! In het begin had ik het rijk alleen en daar hou ik van 😃. Ik moest bij sommige passages weer in de kniehoeken. Mijn tas van m’n rus af was makkelijker geweest 🙈. Om niet over de asfaltweg terug te hoeven, moest je grotendeels dezelfde weg weer terug, maar dat had ik er graag voor over. Nu eerst even een zout kippensoepje naar binnen slurpen om het zoutgehalte aan te vullen, voordat ik met de klim straks het 1 en ander aan zout ga verliezen…Ik moest wel geduld hebben. Na 35 minuten wachten en geen klanten verder had ik m’n soep nog steeds niet. Ik zocht die ober op. Hij slaat zijn handen voor zijn gezicht. Hij was het vergeten door te geven! 😏 Na 15 min kon het geslurp dan eindelijk beginnen 😄.

Nou daar gaan we dan! De berg op 😅. Toen ik nog werkte (😉🙊😂) liep ik alleen maar de trap i.p.v. de lift (als 1 van de weinigen…) met het idee dat bewegen goed voor je is, maar hier heb ik toch een beetje aversie opgelopen tegen traptreden 🤣. Maar vandaag ga ik het anders doen! Des te sterker je bent tussen de oren, des te beter presteert je lijf. Dus dat ga ik vandaag maar eens toepassen op de traptreden 😊. Ik ga elke traptrede afzonderlijk benaderen en niet als onderdeel van heel veel treden. Dus in het moment de stap zetten en op naar het volgende moment. Blijven focussen op die ene trede. Geloof het of niet, maar het werkte echt!😇 Genietend van de avontuurlijke, vaak gladde weg naar boven, met zo nu en dan een sneak preview op het uitzicht waar ik het voor doe. Zonder lichamelijk stuk te zitten en nog fris tussen de oren 😊, maar wel zeiknat, kom ik na een klein uur boven. Met een 360 graden uitzicht over de vele 100en karstgebergtes op dit eiland! En het is de inspanning wéér meer dan waard! 😍 Ik daal weer af, deels via andere paadjes. Ik snap niet hoe sommige toeristen het voor elkaar krijgen om de gladde, rotsachtige delen met slippers te doen! Slechte voorbereiding…Met mijn bergschoenen was het al een uitdaging. Ik kom nog een struik tegen met meerdere lege larvenhuiden van cicades. De cicades kruipen hier uit als ze volgroeid zijn. Ze leven eerst maar liefst 13 tot 17 jaar onder de grond voordat ze boven de grond uit hun larvenhuid kruipen! Bizar toch?

Ik start de motorbike weer en maak het rondje af. Ik rij eerst nog door de bergen en daarna slingert de weg, met prachtig asfalt, langs de kust. Ik kom een paar super knappe mooi gevlekte berggeiten tegen, die ietwat vreemd gedrag vertonen 😂. Ze schuren erg grappig langs een betonblok. Hier geen helder blauwe zeeën, maar meer een Noordzee kleurtje. Dat komt door een ander soort zand, dus niet omdat het water hier vies is. Maar het oogt niet uitnodigend 😊. Ik rij het toeristenoord binnen en geniet nog even op een trappetje van de vele vissersboten die in het water dobberen en de roofvogels die tussen de boten aan het ‘vissen’ zijn. Er komt een meisje van een jaar of 10 naast me staan en ze vraagt of ze naast mij mag komen zitten en of ze Engels met me mag praten 😄. Ik antwoord wat twijfelend dat het goed is, maar denk wel: wil ze geld verdienen?🤔 Dus ze gaat mij allerlei vragen stellen in het Engels. Ze spreekt echt goed Engels! Ik vraag haar waar ze dit leert: op school en bij iemand thuis. Ik vraag wat ze later wil doen. Ze wil naar Amerika. Ze sluit af met “It was nice to meet you” en ze loopt weer weg. Zonder dat het mij geld heeft gekost 😅. We hebben toch wel een kwartier gekletst. Bijzonder meisje…

Ik kom weer aan in de Oase. Naast alle hoge smalle hotels hier, is dit verblijf toch wel weer een pareltje. Na het eten begin ik aan het blog. Ik verlies me ontzettend in het zoeken naar muziek voor onder het filmpje, dus zit om 23.15 uur nog steeds te tikken 🙈. Hopelijk een incidentje 😉. Het laden van het filmpje gaat tergend langzaam, dus hopelijk is tie vannacht ergens kaar, als niemand meer de wifi gebruikt en dus de snelheid omhoog gaat?