Kleurrijke Soca trail

Gisteren stelde Diana aan E voor dat zij thuis zou blijven en ik alleen zou gaan wandelen. Ivm teveel pijntjes. Eerst maar even de nacht afwachten...En na de nacht durfde ze het toch aan 👍. Het gaat vandaag de Soca trail worden, een pad langs een snelstromend en smaragdgroene rivier. Niet zoveel stijgen en dalen dus ideaal voor een pijnlijk lijf. 

Het idee was de auto parkeren en dan de bus pakken naar een punt op de trail en dan zo'n 10km lopend terug naar de auto. Via een ingewikkeld tijdstabel hadden we bedacht dat de bus 9.45 en 11.36 zou moeten gaan, meer niet. Die eerste vonden we te vroeg want moesten ook dik een uur rijden. Goed, we staan ruim op tijd bij de bushalte, maar geen bus! Grrr. We spreken af om te liften. Hadden al gegoogled dat het veilig in in Slovenië en ze het ook leuk vinden om te doen. Dus die duim op, haha. Maar na 15 min gaf E er de brui al aan! 🫣 Zo ongemakkelijk! Dus plan C: we gaan samen vanaf hier wandelen, maar dan tegendraads en ergens op een punt zal Diana daar blijven en E loopt terug om de auto op te halen. Is ook beter voor Diana haar lijf want naar boven heeft ze minder pijntjes...

We gaan van start. Het paadje naar de rivier is al leuk en smal. Eenmaal bij de rivier volgen we een pad boven het riviertje, dat zal naar alle waarschijnlijkheid ook zo blijven (pssst, dat klopt ook 😊). Maar op meerdere plekken loopt er een smal paadje naar de rivier toe. Volgen we zo nu en dan voor foto's, lunchen en lekker dippen in het ijskoude water. En daar werd E een blij ei van 🤗. Fijn wel...

Ong 1km was het een breed grindpad, maar grotendeels een smal pad met klein, groter, grootst stenen en enorm veel boomstronken. Zalig om zulke paden te lopen! En via meerdere hangbruggen het water over. Wiebel de wiebel was het 🤣. Daar kreeg Diana en zelfs E wankele benen van.

Na 6km vond E het een goed moment om Diana bij de rivier achter te laten en terug te lopen. De terugweg ging wonderlijk snel in 1 uur en 15min. Of ik hardgelopen had vroeg Diana. Nee maar wel hard gelopen 😉.

Ik rij in 5min (! En 2 uur en 45min over gedaan lopend 🫢. Lekker op het gemakje) naar Diana toe. We rijden nog even naar een kloofje. Was technisch paadje, maar het is gelukt. Vooral dat stuk met die waterval was prachtig 😍. Om 17.15 uur rijden we dan eindelijk terug, weer over de Vrsic bergpas. E hoopte dat via Italië korter was, maar helaas. En Diana wil graag bochten rijden, dus gun haar d'r lolletje. 

De weg naar boven was hard werken voor Diana. Veel, héél veel schakelen. En als je een automaat gewend bent...😅. Toen naar beneden. Diana maakt adrenaline van het plezier aan en E cortisol van de stress! 🤣 We rolden rap naar beneden en E vond dat ze te dicht op een auto zat. Te korte remweg...dus ff een angstaanvalletje 😅 . Maar ze werd geholpen door een langzame auto voor ons, haha. Vond Diana niet leuk 🤭. 

Laat thuis, laat eten, want camping koken kost op de 1 of andere manier 2x zoveel tijd. Maar prima hoor!

Ps. Er is nog een filmpje geupload