Genieten van de omgeving

Het werd een vroegertje gisteravond. Alleen wifi bij het restaurant dus dook om 21 uur al onder het muscito net en sliep niet veel later. 🤗

Ik werd net voor de zonsopgang wakker. Even naar buiten gluren. De Laotianen waren al druk bezig met het zoeken naar (bleek later) slakken in het water. Deze mensen doen het onderhoud en wateropslag (via een buizensysteem vanuit de rivier) en wonen en slapen in zo'n bungalow. En leven hier grotendeels van de natuur...Om half 8 weer even gekeken naar het badderen van de olifanten.

Na het ontbijt wilde ik de omgeving verkennen. Dus even babbelen met de Engelssprekende receptionist. En dat even werd zomaar een uur 😊. Nieuwsgierig als ik ben heb ik een vragenvuur op hem afgeschoten over de leef/werkwijzes die ik tegen ben gekomen in de 2 dagen dat ik in het land ben 😉. Maar heb een hoop antwoorden! Omwille van het aantal letters hou ik deze voor mezelf 😆. Het belangrijkste voor vandaag was ook info over de waterval verderop. Nog geen 10 min hier vandaan ligt een klein dorpje met een etnische bevolking. Ik krijg het advies het dorpje binnen te rijden en aan de dorpsoudste (het 🏠 heeft hij aangewezen op Maps) aan te geven waar ik naar toe wil en vragen of ik m'n scooter daar mag parkeren. Bij een lach: groen licht. Zo niet: vriendelijk bedanken en weer wegrijden. Ik kreeg nog een handgeschreven A4tje mee met de vraag en info in het Laotiaans. Er komen daar niet veel toeristen...Dus ik wel! 🤣. Gewoon lachend aan komen rijden en dan komt het vast goed...

En natuurlijk kwam het goed! Ik had veel bekijks, ik hoorde lachen en groeten, zwaaien. En ik sta al zo graag in het midden van de belangstelling...🙈. Maar ik mocht parkeren. Dus ik tussen de krotten op palen en het gortdroge pad m'n weg zoeken. Ik durfde het dorpje niet te filmen ivm hun privacy helaas...😬. Heb wel ff snel 1 foto gemaakt. 2 jongetjes van een jaar of 7 vroegen: "waterfall?" Dus ik knikte. Ze liepen met me mee. 1 voor me en 1 achter me. Gezellig!💡...voor een fooitje natuurlijk! 😄 Dikke prima. 

We liepen door de algemene groentetuin en al snel op een heel smal paadje door de struiken. En maar steeds omkijken of ik nog volgde en of ik de moeilijkere passages doorkwam. Hoe schattig 😍. Uiteindelijk moesten we klauteren over behoorlijke rotsblokken. Niet normaal hoe makkelijk ze dat deden! En toen konden we niet meer verder...en de waterval was een sproeidouche 🙊. Maar het was een leuk avontuurtje. Even verfrissen bij het water, m'n mini-bananentrosje met de gidsjes gedeeld en weer terug. 

Ik voelde verschillende prikken op m'n arm en onder m'n oksel 🤔. Bleek dat een groep mini-mieren ongevraagd een lift hadden genomen op m'n arm. En als bedankje mij prikken 😡. Maar wel lieve prikjes 😉. Waarschijnlijk vanuit een struik? Dus even een stokje voor gestoken! We liepen een iets andere route terug. Op een bepaald moment liep er 1 de andere kant op? Aha, hij wilde mij even z'n springkunsten laten zien vanaf de rotsen! 

En ja hoor, toen kwam Dé vraag: "Money?". "Yes when we are back".😊 Ik gaf ze geld en zonder me nog 1 blik waardig te gunnen of te bedanken liepen ze weg 🙄. Beetje jammer, maar geniet ervan zou ik zeggen! 😌

Terug bij de lodge was het alweer druk met schooljeugd in het water. Ook ik heb zeker een uur in het water gelegen, voordat ik aan de lunch ging. En vooral lekker alles wat er om me heen gebeurde in me opgenomen. Genieten noemen ze dat geloof ik...

En dan die lunch 😱. Na 2 happen was ik er alweer klaar mee! Heb 45 minuten lang hapje voor hapje naar binnen gewerkt 😬. Even googlen leert mij dat veel reizigers daar last van hebben bij hoge temperaturen. Gewicht alleen goed in de gaten houden en fruit eten ter compensatie. Nou ik laat graag wat kilootjes los dus kom maar op...😜