Had even een time-out nodig!

Hallo, daar ben ik weer! 😊 Het duurde ff, maar had even een dipje 😬 en kon daarom geen ruimte en inspiratie in mijn hoofd vinden om de volgers op de hoogte te houden. En don't worry, daar had ik dikke vrede mee? 😉 Als het op MOETEN begint te lijken dan blokkeert er iets in mijn hoofd (pas/eindelijk sinds 2 jaar 😊). Reden? Kort gezegd: teveel prikkels met als resultaat oververmoeidheid en slechte concentratie.

Ik kwam al vermoeid uit Bali en heb niet de mogelijkheid kunnen pakken om daarvan te herstellen, aangezien ik met een gids op pad ging. Wennen aan elkaar en elke dag een druk programma. Al kon ik de duur van de dagen, op mijn nadrukkelijke verzoek, beperken van min 9.30 uur en max 18.00 uur. Ik merkte dat ik al wakker werd met vermoeidheid achter de ogen, zoals ik dat noem. Dan weet ik genoeg: gas terug en prikkels wegnemen! Maar ja...dat valt niet mee als je met een Indo gids op stap bent. Ga dat maar uitleggen...

De prikkels komen deels door mijn beperking om de hele dag te socializen. Dat trek ik gewoon niet. Maar gelukkig had ik mijn homeopathische pillen nog achter de hand tbv verbeterde concentratie, wat wel hielp gedurende de ochtend en middag 😅. Harry wist veel, dus kreeg ook veel info te verwerken. Over namen van nietszeggende dorpen, vruchten, bomen, bergstammen, Indoneschische les. En dat was echt teveel voor mijn hoofd. Langzaamaan heb ik geprobeerd om hem dat duidelijk te maken vanaf dag 3. Maar het lukte hem niet goed om dat aan te passen. Hij wil toch als gids zoveel mogelijk vertellen over zijn land...Maar ik kon het wel beter hebben nadat ik op dag 3 met die pillen was begonnen. 

Ik heb hem met mijn tips op ideeën gebracht voor uitbreiding van het pakket wat hij aanbied. Bijvoorbeeld een kampeertrekking, 4wheel drive off road en scooterverhuur one-way (aangezien hier grote vraag naar is, maar alleen door 2 verhuurders aangeboden wordt). Vond het in eerste instantie leuk dat ik zijn hersenen had laten werken en dat hij grote plannen kreeg, maar het ging me steeds meer tegenstaan dat hij erg met zaken bezig was. En ik ben al zo allergisch voor de commerciële wereld die mij als product zien en alleen maar meer en meer geld willen verdienen... 😔. En aanpappen met de paar toeristen die we tegenkwamen, vooral Hollanders overigens, en al snel proberen ze te bewegen om hem te gaan volgen voor Facebook. Goed voor zijn zaken. En dan mijn foto's gebruiken voor Facebook, maar dat vond ik prima. Mij tot vervelends aan toe overhalen om op Flores te komen wonen terwijl ik duidelijk beweegredenen aangaf waarom ik dat niet wilde. En toen viel het kwartje en zei ik: "zeker zodat ik jou kan helpen aan meer klanten". Ja dus...🙄

Het toppunt op zakelijk gebied kwam op dag 9: we waren eerder een toerist tegengekomen op een motorscooter, zo'n grote, zware. Dit type wilde hij gaan kopen om te verhuren. Dus de voorgaande dag stelde hij voor om zo'n motorscooter te huren voor mij, aangezien het de bedoeling zou zijn dat we met de scooter de omgeving zouden gaan bekijken. Dus ik zei: "nee, want ik heb geen rijbewijs voor motor, nooit op een zware gereden en de prijs is het dubbele". En wat staat er de volgende ochtend op me te wachten? Een motorscooter!! 😡 Met de opmerking: "ik heb toch gezegd dat ik zo'n grote wil kopen. Foto's goed voor reclame". Grrrr! Maar het is mijn eigen fout dat ik er uiteindelijk toch mee ingestemd heb. Maar dat komt ook omdat ik de 2 dagen ervoor al veel geklaagd had over een deel van zijn gedrag (nog niet het zakelijke deel), maar ook hand in eigen boezem gestoken door mijn karakter en beperkingen en een volgende prikkel: zeer pover afgewerkte accommodaties en weinig afwisseling in eten.

Basic accommodatie is totaal geen probleem, maar onfris uitziende en slecht afgewerkte accommodatie (zie foto's), en dan neem ik de vaak koude douches op de koop toe ivm warme temperaturen, daar ben ik erg gevoelig voor. Zeker als je langere tijd in Azié blijft gaat dat tegenstaan. En laat dat op Flores nou zeker het geval zijn 🥴. Het toerisme staat hier gewoon nog teveel in de kinderschoenen, maar dat wordt vanzelf beter. Maar ik moest het ermee doen en ik merkte dat ik daar als westerling té verwend voor ben en me daar moeilijk aan aan kon passen. En de menukaart kent ook weinig verrassingen, in welk restaurant je ook komt. En alleen Indonesisch.

En dan last but not least! 😊 Iedereen hier wil wat van je. De eerste dagen vooral een lach, groeten en high fives. Maar dichter naar het Westen, waar meer toeristen komen, werd er door de vele kids om geld gevraagd. Ik heb super genoten van de 2 dagen scooter rijden, maar vooral hoger in de bergen ben je echt een blanke beroemdheid dus iedereen daar vraagt om aandacht en bekijken je van top tot teen. En aangezien ze vooral buiten leven en de huizen praktisch óp de weg staan...😉. En de kids lopen allemaal via de weg naar huis. Zeker in grotere groepen omsingelen ze je, willen ze high fives en sommigen sloegen me zelfs op de arm met hand of tak 😡. Toen ben ik wel even een beetje boos geworden 😬. In het begin is aandacht geven oké en leuk hoor, maar op een gegeven moment was ik er wel klaar mee. En daar komt ook bij dat ik het verre van prettig vind om in de belangstelling te staan en behandeld te worden als een blanke toerist met geld. Ik wil gewoon genieten van de natuur en een beetje cultuur, meer niet 😂.

Heb ik spijt van de gids en Flores? Nee, zeker niet! Ik raad het zelfs aan 😄 vanwege de prachtige natuur en de interessante traditionele dorpen. Maar een volgende keer zou ik het aandurven om zelf met de scooter het eiland te verkennen (al is de kans doorgaands klein dat ik terugga naar een vakantiebestemming 😉). En Harry heeft me ook de mooiste plekjes van Flores laten zien en daar ben ik hem erg dankbaar voor. Heb hem dus zeker ook complimenten gegeven, al bleven de klachten natuurlijk meer hangen, maar dat is mens eigen😬. Want op de laatste avond heb ik hem ook eerlijk verteld wat ik van de motorscooter vond en over zijn zakelijke gedrag...Overigens heeft hij mij wel meer me-time gegeven de laatste 4 dagen en is op het moment van bloggen de vermoeidheid achter de ogen weg. Dus heb me wel kunnen herstellen na het bespreekbaar maken van mijn vermoeidheid...

Ik ga nog met terugwerkende kracht bloggen over de 4 dagen waar ik nog niet over geblogd heb, al is het alleen al voor mijn herinneringen voor later. En ik heb zeker nog hele mooie dingen gezien en bijzondere ontmoetingen gehad. En daar heb ik gelukkig ook gewoon van kunnen genieten! 🤗 Maar nu hebben jullie eindelijk ook eens een blog met daarin een minder gelukkige periode van mijn reis 🙊. Het positieve aan deze minder gelukkige periode: ik ga er nu toch steeds meer naar uitkijken om weer naar NL te komen 🤗 en dat is me ook wat waard! Ik heb mezelf verwend met 3 nachten in een duur schoon en mooi afgewerkt resort langs de kust in Labuan Bajo, de eindbestemming op Flores, en ga daar even uitrusten tussen de oren. Als ik er aan toe ben zal ik mijn hersenen laten kraken 😊 en de avonturen van de laatste 4 dagen met jullie delen. En deze klaagzang kan er maar uit zijn, dan kan ik vanaf nu weer terug naar de positieve geniet-modus voor de laatste 2 weken! 😉

Overigens wist ik tot vanmorgen ook niet wat m'n volgende plannen zouden zijn. 1 ding wist ik wel: ik ga níet de geplande bootovertocht in 4 dagen naar Lombok doen, want had met dit gevoel geen zin in 4 dagen lang een groep mensen om me heen 😬. Dus vanmorgen heb ik de planning voor de komende dagen uitgestippeld en een vliegticket naar Lombok geboekt op 10 sept. 1 uur en 20 min vliegen ipv 4 dagen varen 😂. Maar ga nog wel een dagtour op zee doen in Komodo NP, want dat moet echt fantastisch zijn!