Met een big smile verplaatsen naar Nimmitabel

Ik hoorde vanmorgen in bed het haardvuur al knisperen. Maurie had beloofd het haardvuur voor me op te stoken, zodat ik warm kan ontbijten. Maar eerst die douche eens uitproberen. Het werkte prima dus geen klagen. Totdat het water op was...brrr wat is het toch koud!! De luxere campings hebben heaters bij de douches, maar deze heeft vooral luchtgaten 🙈. Gewoon ff de tanden laten klapperen en op naar het haardvuur. Maurie doet nog ff een bakje thee en we kletsen nog wat en dan laat hij me alleen achter, want hij heeft een afspraak buiten de deur. Ik ook 😊, dus een half uur later begin ik aan weer een nieuw hoofdstuk. 230km richting een simpele camping in Nimmitabel, door Kosciuszko NP (jaja Poolse volgers, vernoemd naar een Poolse patriot, je kent hem bast wel 😉😃) en Snowy River NP. Nou kom maar op!

Het is super mistig in de vallei, dus hopelijk zie ik überhaupt iets van de omgeving 😬. Ik rij de eerste heuvel over en daar, tussen de dunner wordende verplaatsende flarden door, zie ik al wat groen tevoorschijn komen. De volgende heuvel over, zie ik opeens een strakblauwe lucht (strakker kan écht niet 😄) opdoemen. En rechts van me een fenomeen wat ik al te lang niet gezien heb: een rolwolk. Dat is zo'n prachtig gezicht! 😍 Een wolk rolt echt letterlijk over een berg heen de vallei in of eruit. Voor het mooie net iets te ver weg...maar als je het beter wil zien dan heeft google wel betere plaatjes 😉. Maar dan wel in het Engels zoeken, want anders krijg je slecht weer rolwolken in NL te zien. Ook mooi hoor! 😄

Ik rij deelstaat Victoria uit en New-South Wales in. Het asfalt klimt omhoog door het bos van het Kosciuszko NP langs een heerlijke kronkelweg door de bergen. Overigens is de berg Mount Kosciuszko de hoogste berg van Australië, namelijk 2228m. Niet hoog hè?! De lijnen op de weg verdwijnen dus dat is een teken van: de weg is vanaf nu niet meer breed genoeg om op te delen in 2 weghelften dus zie maar hoe je de ruimte deelt met een tegenligger 🙊. Dus het adrenalineniveau stijgt en ik probeer de spanningsboog strak te houden, zodat ik beducht blijf op tegenliggers. Maar onder spanning kan ik opeens wel 2 dingen tegelijk, dus genieten lukt ook nog 😉😂. Maar kilometerslang is het ík met mezelf op dit stukje aarde. Maar tóch scherp blijven! En dat bleek uiteindelijk zo nu en dan nodig...

Het is de steilste route tot nu toe. Ik rij naar nog een uitzichtspunt toe en ben nu nóg dichter bij de besneeuwde bergtoppen. Als ik op het hoogste punt aankom verandert de vegetatie weer naar dode witte eucalyptusbomen, met tussendoor nog een aantal waar nog wel leven in zit. Mooi van lelijkheid. En zowaar ligt hier wat sneeuwresten langs de kant van de weg. Het is hier 7 graden boven en de weg is schoon. Ik rij vermoedelijk op een bergkam, wan blijf kilometers lang redelijk recht rijden met m'n stuur. Ik rij bovenlangs het skidorp Thredbo en zie meerdere (nu nog groene) skipistes op de berg naast me liggen. 

Ik rij door een prachtig landschap naar de grotere plaats Jindabyne. Snikken van het lachen i.p.v. snikken van het huilen, ken je dat? Bij mij is dat intens lachen van blijdschap. Dat heb ik grotendeels deze route gedaan, zoveel genoot ik ervan! 😍 Ik heb in deze 3 maanden al zoveel geluksstofjes aangemaakt! Daar kan ik de komende 15 jaar wel op teren! 🤗 En nog 5 maanden te gaan, dus ik zit denk als een gelukkig mens achter de geraniums als ik oud en bejaard ben 😂.

En dan zie ik beneden een groot meer liggen. Om dit meer heen ligt Jindabyne. Ik zie allemaal auto's beneden rijden en lukraak ergens neerzetten, dus dat brengt me op een idee. 14 uur geweest dus even een yochurtje eten in de zon. Ik parkeer de auto gewoon midden op het strandje 😊. Tussen alle andere bandensporen. 😉 En de zon was heerlijk warm! Stoeltje aan de waterkant en ff genieten van het uitzicht. En weer door om 14.45 uur, want ik heb 3 uur gedaan over 130km en moet er nog 100 🙈.

Het landschap verandert in gelige glooiende graslanden met veel rotsblokken op het grasland en bomen zonder bladeren. Mooi tafereeltje weer. Ik kom in de grote plaats Cooma. Ik rij eruit en zie op een bord nog 110km voordat ik een tankstation tegenkom. Dus ik werp een blik op de meter. 🤔 Beter dat ik ff terugrij! 😬 En dan ook maar meteen gasflesjes scoren, want ik heb de laatste 2 alweer in gebruik. Jaja, ik organiseer me rot achter de schermen 😂. En dan nog 35km naar de camping. Met het mooie strijklicht van de zon. Het was sowieso een goeie dag voor foto's vandaag want de zon stond achter of naast me 👍.

Ik rij ff voor 17 uur het minidorpje Nimmitabel in en de mini camping op. Het is een gemeentecamping met wc en douche, maar geen receptie. Je moet de campingverzorger bellen en die komt dan, in dit geval morgenochtend, het geld innen. Ik deel de camping met de tokkies, die blijkbaar geëmigreerd zijn 😂. Een armoedige familie met 4 kids ofzo die hier (tijdelijk) lijken te wonen? Ik ga meteen koken en heb zicht op een mooie zonsondergang met heldere lucht. En daarna afwassen bij de douches, maar af en toe ff naar buiten om die steeds mooier wordende zonsondergang te aanschouwen!

En ik mocht ook een steeds meer naakt wordende meid van een jaar of 15/16 aanschouwen tijdens het afwassen 🤔🙄🙉🙈. Wat doet ze toch! Achter me zijn 2 douches, maar er zit gewoon een deur in en een bankje in de doucheruimte. Ik draaide me om, toen ik nog niet wist wat er achter me gaande was 😄, en kijk in 2 overbehaarde oksels en ze staat ondertussen in onderbroek en hempje. Ik kan best wel wat hebben hoor, dus doe maar net of het de normaalste zaak van de wereld is 🙊. Ik heb een spiegel voor me en daar kijk ik per ongeluk in 😉🙈. Ondertussen staat ze in dr blote niksie. Gek kind...En nee, het koste me geen moeite om me in te houden! 🤣 De deur blijft op een grote kier en ze gaat douchen. Ik ga nog ff een plaatje schieten buiten en als ik terugkom is de kier al kleiner en als ik wegga is de deur opeens dicht. 🤷